Ik ga dit jaar meedoen aan de stepelfstedentocht. Een zware tocht startend in Bolsward over totaal zo'n 230 kilometers. Op deze plek ga ik verslag doen van de voorbereiding en van de tocht zelf.
Zaterdag 10 januari
Dinsdag 13 januari
Eindelijk stopt het met regenen. Ook de wind is aardig gaan liggen. Weer vijf kilometer. Goed om te voelen dat het per dag beter gaat.
Donderdag 15 januari
Weer de hele dag regen. Even voor vijven toch op pad voor vijf kilometer. Deze keer met laarzen aan. Blijven mijn voeten nog enigszins droog. Morgen voor het eerst een langere afstand proberen.
Vrijdag 16 januari
Prachtig weer. Voor het eerst even wat langer. Samen met Melvin doe ik dertien kilometer in 55 minuten. Het moet nog wel een stuk sneller kunnen, maar mijn conditie laat nog flink te wensen over. Komt allemaal wel.
Zondag 18 januari
Vandaag is het 52 jaar geleden dat de barre tocht van '63 gehouden werd. Ik doe even 6,4 kilometer met een gemiddelde van 14,5 per uur. Zowel de spierkracht als de conditie moet ik opbouwen. Trekken we tot half maart voor uit.
Dinsdag 20 januari
Vandaag 13.8 kilometer met een gemiddelde van 15 per uur. Wel mijn enkel opengehaald aan die uitstekende schroef achter. Moeten we ook nog wat voor bedenken. Komt allemaal op de checklist.
Donderdag 22 januari
Vandaag 13.5 kilometer met een gemiddelde van 14.4.
Vrijdag 30 januari
Vandaag 13.6 kilometer met een gemiddelde van 15.6. Ik ga vooruit. Het valt trouwens niet mee door de sneeuwresten en plaatselijk gladde stukken. Totaal staat nu de teller nu op 90 trainingskilometers. Op naar de duizend!
Zaterdag 31 januari
Prachtig weer. 18.5 kilometer gestept met een gemiddelde van 15. Totaal deze maand 109. Het gaat steeds makkelijker. Wel weer mijn enkel opengehaald aan die schroef van het achterwiel. Moet ik nu echt wat aan doen.
Grafiek
Vanaf februari hou ik afgelegde kilometers en gemiddelden bij in een Excel grafiek. Onderstaande grafiek geeft het aantal gemaakte kilometers (rode kolom), het gemiddelde (groene kolom) en de cumulatief afgelegde afstand (zwarte lijn):
Februari
De maand is om. Deze maand 192 kilometer gestept. De gemiddelden gaan geleidelijk omhoog. De training begint zijn vruchten af te werpen. Wel de achterband al moeten vervangen omdat daar een scheur in begon te komen. Ik blijf problemen houden met de uitstekende schroef van het achterwiel. Af en toe schaaf ik daar mijn enkelgewricht aan open.
Maart
Op vrijdag de 13de van Groningen naar Leeuwarden gestept. Bijna zestig kilometer. Drie uur staan. Ik had het al gelezen bij ervaren steppers: na zo'n lange tijd staan ga je je standbenen voelen. Dat moet ik nu verder trainen. Totaal deze maand 421 kilometer.
April
Even een griepdip van een dag of tien. We pakken de draad weer op. Totaal 283 kilometer gestept. Nu boven de 1000 kilometer totaal. Daarnaast ook het skeeleren weer opgepikt. Kennelijk dezelfde spieren, waant het lijkt vanzelf te gaan.
Wel via de step11steden site aangelopen tegen een prachtige pagina met voedingsadviezen.
http://www.nlbewustgezond.nl/stepelfsteden-tocht/
19 april met een groep van achttien mensen vanuit Bolsward de onderste helft gedaan. Mijn teller geeft 93 kilometer aan. Prachtig weer met heel weinig wind.
Nog een link met voedingsadvies:
http://losseveter.nl/2014/03/28/gelletjes-en-sportdrank-wat-er-op-de-markt/
Mei
Op 9 mei de laatste grote training gedaan: de elfmerentocht. Kwam uit op 103.5 kilometer waarvan een groot deel beukend tegen zuidwest zes zeven in. Loodzwaar maar wel een goede laatste training. Totaal voor mei staat nu op bijna 300 kilometer. Totaal 1300 kilometer getraind. Ik ben er klaar voor.
Checklist
Het is 23 mei geworden. We kunnen los. Mijn vriendin en de ouders van Melvin hebben een hotel geboekt in Bolsward. In de lopen van de middag melden we ons daar. Vervolgens naar de pizzaria. Na het eten proberen Melvin en ik nog even te slapen. Half elf sta ik onder de douche. Daarna gaan we vlot stempelen in de binnenstad. Nog even voor de buis en dan om half twaalf naar de start. Pikdonker inmiddels en grotendeels bewolkt. Wind staat er niet en dat zal de hele nacht zo blijven.
Klokslag twaalf uur klinkt het startschot en gaan we op pad. Een auto rijdt voorop om de snelheid aan te geven. Het is even wennen in het donker maar met alle lampjes op ieders step is het goed te doen. Wel gaat de snelheid erg op en neer. Pas later in de nacht wordt de reden hiervan me duidelijk. Dit dwingt iedereen tot goed opletten en afstand bewaren.
In Witmarsum staat het eerste publiek. Erg leuk. De doorkomst Harlingen is rustig. Het is inmiddels ook al ruim na één uur. Eigenlijk herinner ik me alleen mijn vriendin en de ouders van Melvin langs de kant van de weg. In Herbayum staan - traditioneel? - weer veel mensen met fakkels. Bijzonder leuk. Volgens mij zie ik hier ook het eerste blote achterwerk van een man naar ons toegekeerd. Een paar dorpen verderop gebeurt dat nog eens. De functie ontgaat me. Drank?
Ik step een hele tijd op met Hanna de Jong, kleindochter van Durk de Jong uit Huizum die de elfstedentocht zes keer geschaatst heeft. Kennelijk heeft pake haar geïnspireerd. Ze heeft de tocht in 2013 al gefietst en vorig jaar gelopen. Dit jaar is steppen aan de beurt. Ik verlies haar later uit het oog. Via een mailtje kom ik erachter dat ze het inderdaad geklaard heeft. Ik had zo ingeschat dat een kleindochter van Durk de Jong dat ook doet. Met drie verschillende voltooide elfstedentochten is ze terug te vinden op mijn Elfsteden Wall of Fame.
Tussenstop bij Franeker
Voorbij Franeker hebben we de eerste stop en stempelpost onder het viaduct van de snelweg. Tijd om de benen te strekken. Ik word herkend door Frans Wiersema die net als ik bezig is met zijn vierde variant van de elfstedentocht. Gek genoeg zien we elkaar pas weer voorbij Balk.
Na Franeker zoals gezegd nog een blote kont van een man en dan de Bildthoek in. Hier lijken we steeds meer te gaan jojoën: optrekken en weer afremmen. Wat is er aan de hand? Het een en ander leidt tot valpartijen her en der. Ik heb ook moeite op koers te blijven. Achter me hoor ik af en toe iemand grommelen. Ondertussen ook steeds meer klapbanden. Meer dan twintig hoor ik later. Eén keer een knal direct naast me. Hebben deze mensen hun banden niet goed nagekeken van tevoren?
Rond halfvier begint mijn lamp te knipperen: er is nog maar 20 procent stroom over. Gelukkig zien we ook de eerste tekenen van de naderende ochtend. We naderen Hallum. Dan is het half vijf en tijd voor de tweede stop. Hier is het al nagenoeg licht. De lamp kan nu echt uit. Klapbanden en valpartijen hebben ons achter op het schema gebracht. Half zes Dokkum halen we niet meer. De route naar Dokkum wordt daarom enigszins ingekort.
Na Hallum ga ik vlak achter de auto aan kop steppen. Melvin volgt me. Nu wordt me duidelijk waarom het tempo zo wisselt. Een tweetal steppers vindt het kennelijk belangrijk steeds op de linker baan te zitten. De organisatie ergert zich en de chauffeur van de auto voorop mindert dan snelheid. Dat schijnt de hele nacht zo gegaan te zijn. Merkwaardig en gevaarlijk.
Vlak voor Dokkum gaat Richt flink tegen de vlakte. De schade blijkt gelukkig mee te vallen. We zullen later kilometers met haar op steppen. Het is bij een flinke schaafwond onder de knie gebleven.
Na Dokkum
In Dokkum is de volgende pauze en stempelpost. Vanaf hier mag iedereen zijn eigen snelheid kiezen. Wij vertrekken kwart over zes en gaan met een behoorlijke vaart richting Leeuwarden. Er staat nog steeds heel weinig wind. Ter hoogte van Birdaard gaat een dame met een enorme salto over een mobiele verkeerszuil. Gelukkig voor haar is dit er ééntje die meebeweegt. Later op de dag blijkt ze nog in goede doen. In Leeuwarden zelf veel klinkers en dan gaat het me eigenlijk wat te hard. Of beginnen de uren te tellen?
Na Leeuwarden doen we het wat rustiger aan, Melvin, Richt en ik. In Dronrijp staat mijn broer op de brug over het Van Harinxmakanaal. We pauzeren weer even. Daarna sluiten we ons aan bij een groep en steppen verder richting Bolsward. Langzaam maar zeker begin ik toch een inzinking te krijgen. Of liever gezegd, ik lijk een beetje door mijn brandstof heen te raken. Ik heb wel de hele nacht door energierepen gegeten, maar toch. Aangekomen in Bolsward - rond kwart voor tien - gaan we naar het hotel. Ik ben echt dringend toe aan een douche en energiedrank. We hebben even de tijd. We kunnen pas half elf stempelen.
Terug in Bolsward
Inderdaad knap ik flink op. Schone kleren en blote benen dragen ook bij. We prenten ons even goed in dat uitrijden ons eerste doel is. Melvin voelt zich nog flink fit maar het is nog negentig kilometer. We zijn nu vrij vlot in Sneek waar we opnieuw moeten stempelen. Dan door IJlst waar de brug openstaat. En daarna het lange lege stuk naar Spannenburg waarvan de toren maar niet dichterbij lijkt te komen. Er is nu ook wat meer wind en die komt recht van voren. We waren Richt even uit het oog verloren maar richting Spannenburg zijn we weer met zijn drieën.
Gek genoeg zien we op een gegeven moment niemand meer voor ons maar ook niemand meer achter ons. Dit is ook het ideale stuk om je alleen op de wereld te voelen. Uiteindelijk komen we in Spannenburg. En daar blijkt de hele meute te zitten. Er is hier van alles te krijgen. Vla, appels, bananen. Zelf ben ik al een paar keer bijna gestikt in een energiereep. Ik krijg ze alleen nog met moeite naar binnen. Ook Melvin is aan een flinke pauze toe.
Na een tijdje gaan we door naar Sloten. Vlakbij. We zullen nog ruim voor half drie in Oudemirdum zijn. In Sloten moeten we opnieuw stempelen. Hier staan opnieuw mijn vriendin en de ouders van Melvin. Dan volgen we de route langs het Slotermeer. Gek genoeg wijken we hier af van de fietsroute. Die gaat hier rechtdoor. Al met al een winderig stukje en we hadden gehoopt op de bomen van Gaasterland.
Op deze route worden we gespot door een twitteraar die ons de heldenstatus toedicht. Maar zo heldhaftig voelen we ons niet.
Toch zijn we al snel in Balk en dan volgt het mooie stuk via de bossen van Gaasterland. We krijgen voor Oudemirdum nog even nieuwe voorraden van de achterban. En dan zie ik plotseling Frans Wiersema voorbijkomen. Voor hel laatst midden in de nacht bij Franeker gezien. We sluiten ons aan bij zijn groep en steppen met zijn vijven naar Oudemirdum.
Oudemirdum: de laatste loodjes
We arriveren even na tweeën in Oudemirdum. Half drie is de herstart bij de Braamberg. Tijd voor de wc en eten en drinken. Zelf had ik nog wel zin in zoute soep maar Melvin wil graag bij de herstart zijn. We gaan stempelen en belanden achteraan in de groep. We krijgen de spurt aan de voorkant niet mee. Hoe dan ook, we komen ook boven.
Al snel komt mijn oude makker Ritske ons tegemoet fietsen. Hij vergezelt ons een tijdje en weet ons nog in te lichten over de strijd voor in. Ook vertelt hij dat het hem opgevallen is hoeveel jonge heren en dames ermee doen. En naar zijn idee ongeveer evenveel vrouwen als mannen. Dan spoedt hij zich naar de finish in Bolsward.
In een grote groep vervolgen we onze weg naar het Rode Klif. "Daar heb je jouw steen", merkt Melvin nog op. Na een vlijmscherpe afdaling komen we in een groep voor ons terecht. Deze groep wordt "geleid" door een moeder de gans met lange puntmuts waaraan een fluit. Na elke pauze met een sjekkie blaast hij op deze fluit om zijn gansjes weer te verzamelen.
In Stavoren - wachten voor de brug natuurlijk - moeten we nog eens stempelen. Moeder de gans blaast op de fluit en we gaan op weg naar Hindeloopen. Weer stempelen en weer fluiten. Ik besluit de groep te laten gaan. Ben inmiddels behoorlijk door mijn brandstof heen en wil het rustig uitsteppen. Melvin vindt het best.
We moeten nog eens stempelen in Workum. Nog eens mijn vriendin en de ouders van Melvin. Melvin geeft aan het gevoel te hebben vier keer de wereld rond gestept te zijn. Valt nog mee. Na een banaan gaan we verder. Dan rijden we waarachtig een stukje verkeerd. Gelukkig ken ik de plaats goed. Al snel zitten we weer op de route voor de laatste kilometers.
Een lang recht stuk. Bij Parrega staan op flinke afstand van elkaar drie fietsbordjes: Bolsward 6 km, Bolsward 6 km, Bolsward 6 km. Goed voor de moraal. Melvin foetert. We worden nog ingehaald door drie steppers vergezeld van de hele fietsende familie. Vlak voor Bolsward staat de brug weer eens open en halen we deze club weer in.
Bij het binnensteppen van Bolsward schiet Melvin kennelijk plotseling weer te binnen dat hij op zijn handen de finish over zou lopen. Hij gaat er als een speer van door. Ik moet alle zeilen bijzetten om hem bij te houden. Bij binnenkomst wordt me nog een slinger omgehangen. Dan zie ik Melvin op zijn handen staan. Knap dat hij dat nog kan naar zo'n tocht!
Wat is de zwaarste elfstedentocht?
We zijn er. Na het fietsen, kanoën en wandelen is ook deze elfstedentocht binnen. Ik kan de balans opmaken. De stepelfstedentocht is aanmerkelijk zwaarder dan die met de kano of op de fiets. Wandelen is ook zwaar maar vooral door zijn meerdaagse karakter. Je moet elke dag weer zo'n eind. Maar dit was toch wel een heel zware dag. Ik heb dan ook groot respect voor mensen die deze tocht onder zwaardere omstandigheden gestept hebben. Harde wind en regen bijvoorbeeld. Ik weet niet of ik dat gered zou hebben.
Enige weken later
Half juni stond ik op de camping Fûgelfrij in Hichtum. Daar hoorde ik dat ook de 73-jarige Leen van Driel uit Zeeland heeft meegedaan. De oudste deelnemer. Ik heb hem even gebeld. Hij bleek de tocht ook nog veertien keer gefietst en drie keer geschaatst te hebben. Vijf jaar geleden had hij al eens eerder meegestept. Het was hem dit jaar erg zwaar gevallen. Veel kramp en uiteindelijk pas tien over acht 's avonds binnen. Petje af voor deze veteraan.
Elfstedenregister
Mensen die deelgenomen hebben aan één of meer elfstedentochten kunnen zich registreren in mijn elfstedenregister: www.walmar.nl/elfsteden.asp
Zaterdag 10 januari
Vandaag kunnen de huursteps opgehaald worden in Bolsward. Klokslag 1 uur ben ik daar. Ik rij terug met twee steps achterin de auto, ééntje voor mij en ééntje voor mijn buurjongen. Mijn buurjongen is een circusartiest en heeft beloofd om of lopend op zijn handen over de streep te komen of fietsend op zijn éénwieler.
Actiefoto:
Zondag 11 januari
Actiefoto:
Zondag 11 januari
Mijn conditie is flink aangetast door een stevige griep maar dat weerhoudt mij er niet van de step uit te proberen. Eerst maar even een kilometer of vier. Het valt niet mee: ik zal de conditie weer rustig moeten opbouwen. Op Youtube bestudeer ik nog een aantal filmpjes van voorgaande jaren. Leerzaam voor techniek en uitrusting. Zo lijkt het me raadzaam een triatlon stuur te monteren. Extra handgrepen komen ook van pas.
Even een voorbeeld van zo'n filmpje:
Maandag 12 januari
Regenachtig. Windkracht zes. Toch even proberen. Vandaag vijf kilometer gedaan. Het gaat al een stuk makkelijker dan gisteren. Eerst even zo veel mogelijk elke dag een paar kilometer om de smaak te pakken te krijgen.
Regenachtig. Windkracht zes. Toch even proberen. Vandaag vijf kilometer gedaan. Het gaat al een stuk makkelijker dan gisteren. Eerst even zo veel mogelijk elke dag een paar kilometer om de smaak te pakken te krijgen.
Dinsdag 13 januari
Eindelijk stopt het met regenen. Ook de wind is aardig gaan liggen. Weer vijf kilometer. Goed om te voelen dat het per dag beter gaat.
Donderdag 15 januari
Weer de hele dag regen. Even voor vijven toch op pad voor vijf kilometer. Deze keer met laarzen aan. Blijven mijn voeten nog enigszins droog. Morgen voor het eerst een langere afstand proberen.
Vrijdag 16 januari
Prachtig weer. Voor het eerst even wat langer. Samen met Melvin doe ik dertien kilometer in 55 minuten. Het moet nog wel een stuk sneller kunnen, maar mijn conditie laat nog flink te wensen over. Komt allemaal wel.
Zondag 18 januari
Vandaag is het 52 jaar geleden dat de barre tocht van '63 gehouden werd. Ik doe even 6,4 kilometer met een gemiddelde van 14,5 per uur. Zowel de spierkracht als de conditie moet ik opbouwen. Trekken we tot half maart voor uit.
Dinsdag 20 januari
Vandaag 13.8 kilometer met een gemiddelde van 15 per uur. Wel mijn enkel opengehaald aan die uitstekende schroef achter. Moeten we ook nog wat voor bedenken. Komt allemaal op de checklist.
Donderdag 22 januari
Vandaag 13.5 kilometer met een gemiddelde van 14.4.
Vrijdag 30 januari
Vandaag 13.6 kilometer met een gemiddelde van 15.6. Ik ga vooruit. Het valt trouwens niet mee door de sneeuwresten en plaatselijk gladde stukken. Totaal staat nu de teller nu op 90 trainingskilometers. Op naar de duizend!
Zaterdag 31 januari
Prachtig weer. 18.5 kilometer gestept met een gemiddelde van 15. Totaal deze maand 109. Het gaat steeds makkelijker. Wel weer mijn enkel opengehaald aan die schroef van het achterwiel. Moet ik nu echt wat aan doen.
Grafiek
Vanaf februari hou ik afgelegde kilometers en gemiddelden bij in een Excel grafiek. Onderstaande grafiek geeft het aantal gemaakte kilometers (rode kolom), het gemiddelde (groene kolom) en de cumulatief afgelegde afstand (zwarte lijn):
Februari
De maand is om. Deze maand 192 kilometer gestept. De gemiddelden gaan geleidelijk omhoog. De training begint zijn vruchten af te werpen. Wel de achterband al moeten vervangen omdat daar een scheur in begon te komen. Ik blijf problemen houden met de uitstekende schroef van het achterwiel. Af en toe schaaf ik daar mijn enkelgewricht aan open.
Maart
Op vrijdag de 13de van Groningen naar Leeuwarden gestept. Bijna zestig kilometer. Drie uur staan. Ik had het al gelezen bij ervaren steppers: na zo'n lange tijd staan ga je je standbenen voelen. Dat moet ik nu verder trainen. Totaal deze maand 421 kilometer.
April
Even een griepdip van een dag of tien. We pakken de draad weer op. Totaal 283 kilometer gestept. Nu boven de 1000 kilometer totaal. Daarnaast ook het skeeleren weer opgepikt. Kennelijk dezelfde spieren, waant het lijkt vanzelf te gaan.
Wel via de step11steden site aangelopen tegen een prachtige pagina met voedingsadviezen.
http://www.nlbewustgezond.nl/stepelfsteden-tocht/
19 april met een groep van achttien mensen vanuit Bolsward de onderste helft gedaan. Mijn teller geeft 93 kilometer aan. Prachtig weer met heel weinig wind.
Nog een link met voedingsadvies:
http://losseveter.nl/2014/03/28/gelletjes-en-sportdrank-wat-er-op-de-markt/
Mei
Op 9 mei de laatste grote training gedaan: de elfmerentocht. Kwam uit op 103.5 kilometer waarvan een groot deel beukend tegen zuidwest zes zeven in. Loodzwaar maar wel een goede laatste training. Totaal voor mei staat nu op bijna 300 kilometer. Totaal 1300 kilometer getraind. Ik ben er klaar voor.
Checklist
- schroef afplakken of afzagen om beschadiging enkel te voorkomen
- spatscherm voor achterband
- spatbescherming schoenen
- extra buitenbanden
- extra binnenbanden
- extra lagers
- WD 40 spuitbus voor de lagers
- voor- en achterlicht
- voeding
Het is 23 mei geworden. We kunnen los. Mijn vriendin en de ouders van Melvin hebben een hotel geboekt in Bolsward. In de lopen van de middag melden we ons daar. Vervolgens naar de pizzaria. Na het eten proberen Melvin en ik nog even te slapen. Half elf sta ik onder de douche. Daarna gaan we vlot stempelen in de binnenstad. Nog even voor de buis en dan om half twaalf naar de start. Pikdonker inmiddels en grotendeels bewolkt. Wind staat er niet en dat zal de hele nacht zo blijven.
Klokslag twaalf uur klinkt het startschot en gaan we op pad. Een auto rijdt voorop om de snelheid aan te geven. Het is even wennen in het donker maar met alle lampjes op ieders step is het goed te doen. Wel gaat de snelheid erg op en neer. Pas later in de nacht wordt de reden hiervan me duidelijk. Dit dwingt iedereen tot goed opletten en afstand bewaren.
In Witmarsum staat het eerste publiek. Erg leuk. De doorkomst Harlingen is rustig. Het is inmiddels ook al ruim na één uur. Eigenlijk herinner ik me alleen mijn vriendin en de ouders van Melvin langs de kant van de weg. In Herbayum staan - traditioneel? - weer veel mensen met fakkels. Bijzonder leuk. Volgens mij zie ik hier ook het eerste blote achterwerk van een man naar ons toegekeerd. Een paar dorpen verderop gebeurt dat nog eens. De functie ontgaat me. Drank?
Ik step een hele tijd op met Hanna de Jong, kleindochter van Durk de Jong uit Huizum die de elfstedentocht zes keer geschaatst heeft. Kennelijk heeft pake haar geïnspireerd. Ze heeft de tocht in 2013 al gefietst en vorig jaar gelopen. Dit jaar is steppen aan de beurt. Ik verlies haar later uit het oog. Via een mailtje kom ik erachter dat ze het inderdaad geklaard heeft. Ik had zo ingeschat dat een kleindochter van Durk de Jong dat ook doet. Met drie verschillende voltooide elfstedentochten is ze terug te vinden op mijn Elfsteden Wall of Fame.
Tussenstop bij Franeker
Voorbij Franeker hebben we de eerste stop en stempelpost onder het viaduct van de snelweg. Tijd om de benen te strekken. Ik word herkend door Frans Wiersema die net als ik bezig is met zijn vierde variant van de elfstedentocht. Gek genoeg zien we elkaar pas weer voorbij Balk.
Na Franeker zoals gezegd nog een blote kont van een man en dan de Bildthoek in. Hier lijken we steeds meer te gaan jojoën: optrekken en weer afremmen. Wat is er aan de hand? Het een en ander leidt tot valpartijen her en der. Ik heb ook moeite op koers te blijven. Achter me hoor ik af en toe iemand grommelen. Ondertussen ook steeds meer klapbanden. Meer dan twintig hoor ik later. Eén keer een knal direct naast me. Hebben deze mensen hun banden niet goed nagekeken van tevoren?
Rond halfvier begint mijn lamp te knipperen: er is nog maar 20 procent stroom over. Gelukkig zien we ook de eerste tekenen van de naderende ochtend. We naderen Hallum. Dan is het half vijf en tijd voor de tweede stop. Hier is het al nagenoeg licht. De lamp kan nu echt uit. Klapbanden en valpartijen hebben ons achter op het schema gebracht. Half zes Dokkum halen we niet meer. De route naar Dokkum wordt daarom enigszins ingekort.
Na Hallum ga ik vlak achter de auto aan kop steppen. Melvin volgt me. Nu wordt me duidelijk waarom het tempo zo wisselt. Een tweetal steppers vindt het kennelijk belangrijk steeds op de linker baan te zitten. De organisatie ergert zich en de chauffeur van de auto voorop mindert dan snelheid. Dat schijnt de hele nacht zo gegaan te zijn. Merkwaardig en gevaarlijk.
Vlak voor Dokkum gaat Richt flink tegen de vlakte. De schade blijkt gelukkig mee te vallen. We zullen later kilometers met haar op steppen. Het is bij een flinke schaafwond onder de knie gebleven.
Na Dokkum
In Dokkum is de volgende pauze en stempelpost. Vanaf hier mag iedereen zijn eigen snelheid kiezen. Wij vertrekken kwart over zes en gaan met een behoorlijke vaart richting Leeuwarden. Er staat nog steeds heel weinig wind. Ter hoogte van Birdaard gaat een dame met een enorme salto over een mobiele verkeerszuil. Gelukkig voor haar is dit er ééntje die meebeweegt. Later op de dag blijkt ze nog in goede doen. In Leeuwarden zelf veel klinkers en dan gaat het me eigenlijk wat te hard. Of beginnen de uren te tellen?
Na Leeuwarden doen we het wat rustiger aan, Melvin, Richt en ik. In Dronrijp staat mijn broer op de brug over het Van Harinxmakanaal. We pauzeren weer even. Daarna sluiten we ons aan bij een groep en steppen verder richting Bolsward. Langzaam maar zeker begin ik toch een inzinking te krijgen. Of liever gezegd, ik lijk een beetje door mijn brandstof heen te raken. Ik heb wel de hele nacht door energierepen gegeten, maar toch. Aangekomen in Bolsward - rond kwart voor tien - gaan we naar het hotel. Ik ben echt dringend toe aan een douche en energiedrank. We hebben even de tijd. We kunnen pas half elf stempelen.
Terug in Bolsward
Inderdaad knap ik flink op. Schone kleren en blote benen dragen ook bij. We prenten ons even goed in dat uitrijden ons eerste doel is. Melvin voelt zich nog flink fit maar het is nog negentig kilometer. We zijn nu vrij vlot in Sneek waar we opnieuw moeten stempelen. Dan door IJlst waar de brug openstaat. En daarna het lange lege stuk naar Spannenburg waarvan de toren maar niet dichterbij lijkt te komen. Er is nu ook wat meer wind en die komt recht van voren. We waren Richt even uit het oog verloren maar richting Spannenburg zijn we weer met zijn drieën.
Gek genoeg zien we op een gegeven moment niemand meer voor ons maar ook niemand meer achter ons. Dit is ook het ideale stuk om je alleen op de wereld te voelen. Uiteindelijk komen we in Spannenburg. En daar blijkt de hele meute te zitten. Er is hier van alles te krijgen. Vla, appels, bananen. Zelf ben ik al een paar keer bijna gestikt in een energiereep. Ik krijg ze alleen nog met moeite naar binnen. Ook Melvin is aan een flinke pauze toe.
Na een tijdje gaan we door naar Sloten. Vlakbij. We zullen nog ruim voor half drie in Oudemirdum zijn. In Sloten moeten we opnieuw stempelen. Hier staan opnieuw mijn vriendin en de ouders van Melvin. Dan volgen we de route langs het Slotermeer. Gek genoeg wijken we hier af van de fietsroute. Die gaat hier rechtdoor. Al met al een winderig stukje en we hadden gehoopt op de bomen van Gaasterland.
Op deze route worden we gespot door een twitteraar die ons de heldenstatus toedicht. Maar zo heldhaftig voelen we ons niet.
Toch zijn we al snel in Balk en dan volgt het mooie stuk via de bossen van Gaasterland. We krijgen voor Oudemirdum nog even nieuwe voorraden van de achterban. En dan zie ik plotseling Frans Wiersema voorbijkomen. Voor hel laatst midden in de nacht bij Franeker gezien. We sluiten ons aan bij zijn groep en steppen met zijn vijven naar Oudemirdum.
Oudemirdum: de laatste loodjes
We arriveren even na tweeën in Oudemirdum. Half drie is de herstart bij de Braamberg. Tijd voor de wc en eten en drinken. Zelf had ik nog wel zin in zoute soep maar Melvin wil graag bij de herstart zijn. We gaan stempelen en belanden achteraan in de groep. We krijgen de spurt aan de voorkant niet mee. Hoe dan ook, we komen ook boven.
Al snel komt mijn oude makker Ritske ons tegemoet fietsen. Hij vergezelt ons een tijdje en weet ons nog in te lichten over de strijd voor in. Ook vertelt hij dat het hem opgevallen is hoeveel jonge heren en dames ermee doen. En naar zijn idee ongeveer evenveel vrouwen als mannen. Dan spoedt hij zich naar de finish in Bolsward.
In een grote groep vervolgen we onze weg naar het Rode Klif. "Daar heb je jouw steen", merkt Melvin nog op. Na een vlijmscherpe afdaling komen we in een groep voor ons terecht. Deze groep wordt "geleid" door een moeder de gans met lange puntmuts waaraan een fluit. Na elke pauze met een sjekkie blaast hij op deze fluit om zijn gansjes weer te verzamelen.
In Stavoren - wachten voor de brug natuurlijk - moeten we nog eens stempelen. Moeder de gans blaast op de fluit en we gaan op weg naar Hindeloopen. Weer stempelen en weer fluiten. Ik besluit de groep te laten gaan. Ben inmiddels behoorlijk door mijn brandstof heen en wil het rustig uitsteppen. Melvin vindt het best.
We moeten nog eens stempelen in Workum. Nog eens mijn vriendin en de ouders van Melvin. Melvin geeft aan het gevoel te hebben vier keer de wereld rond gestept te zijn. Valt nog mee. Na een banaan gaan we verder. Dan rijden we waarachtig een stukje verkeerd. Gelukkig ken ik de plaats goed. Al snel zitten we weer op de route voor de laatste kilometers.
Een lang recht stuk. Bij Parrega staan op flinke afstand van elkaar drie fietsbordjes: Bolsward 6 km, Bolsward 6 km, Bolsward 6 km. Goed voor de moraal. Melvin foetert. We worden nog ingehaald door drie steppers vergezeld van de hele fietsende familie. Vlak voor Bolsward staat de brug weer eens open en halen we deze club weer in.
Bij het binnensteppen van Bolsward schiet Melvin kennelijk plotseling weer te binnen dat hij op zijn handen de finish over zou lopen. Hij gaat er als een speer van door. Ik moet alle zeilen bijzetten om hem bij te houden. Bij binnenkomst wordt me nog een slinger omgehangen. Dan zie ik Melvin op zijn handen staan. Knap dat hij dat nog kan naar zo'n tocht!
Wat is de zwaarste elfstedentocht?
We zijn er. Na het fietsen, kanoën en wandelen is ook deze elfstedentocht binnen. Ik kan de balans opmaken. De stepelfstedentocht is aanmerkelijk zwaarder dan die met de kano of op de fiets. Wandelen is ook zwaar maar vooral door zijn meerdaagse karakter. Je moet elke dag weer zo'n eind. Maar dit was toch wel een heel zware dag. Ik heb dan ook groot respect voor mensen die deze tocht onder zwaardere omstandigheden gestept hebben. Harde wind en regen bijvoorbeeld. Ik weet niet of ik dat gered zou hebben.
Enige weken later
Half juni stond ik op de camping Fûgelfrij in Hichtum. Daar hoorde ik dat ook de 73-jarige Leen van Driel uit Zeeland heeft meegedaan. De oudste deelnemer. Ik heb hem even gebeld. Hij bleek de tocht ook nog veertien keer gefietst en drie keer geschaatst te hebben. Vijf jaar geleden had hij al eens eerder meegestept. Het was hem dit jaar erg zwaar gevallen. Veel kramp en uiteindelijk pas tien over acht 's avonds binnen. Petje af voor deze veteraan.
Elfstedenregister
Mensen die deelgenomen hebben aan één of meer elfstedentochten kunnen zich registreren in mijn elfstedenregister: www.walmar.nl/elfsteden.asp
Reacties