Het elfstedenregister
Iedereen die een elfstedentocht zoals op de skeelers heeft volbracht, kan zich aanmelden bij mijn elfstedenregister.
De skeeler-elfstedentocht groep
Iedereen die meegedaan heeft aan of geïnteresseerd is in de tocht kan zich aansluiten bij de groep.
De voorbereiding
Vorig jaar heb ik de elfstedentocht gewandeld en met de kano afgelegd. Dit jaar stond voor mij in het teken van de stepelfstedentocht. Die wilde ik halen en dat is gelukt.Maar dan was er ook nog de skeeler elfstedentocht op 29 augustus ... Dat zou mijn vijfde verschillende elfstedentocht kunnen worden.
Ik heb sinds 1997 duizenden kilometers geskeelerd. Misschien wel zo'n 25.000 totaal. Qua techniek geen probleem. De afgelopen jaren heb ik onder andere door de training voor de andere elfstedentochten weinig kilometers op de skeelers gemaakt. Zou dit zowel lukken?
Eind mei, direct na het halen van de stepelfstedentocht heb ik nieuwe skeelers gekocht met wielen van 110 millimeter. Ik had moeite aan die hoogte te wennen en viel nog regelmatig terug op mijn oude vijfwielers. Alles bij elkaar tot aan de fietsvakantie nog maar ruim 300 kilometer getraind.
Toen we begin augustus terugkwamen van onze fietsvakantie (ruim 1000 kilometer over Oostduitse kasseien) heb ik de 110 millimeter vervangen door 90 en kreeg ik de slag weer echt goed te pakken. In augustus nog zo'n 370 kilometer getraind. Langste afstand 52 en behoorlijk stuk na afloop. Al met al gaf dat weinig vertrouwen.
Aan de andere kant de datum viel vroeger dan andere jaren en dat is weer gunstig. Half september ontstaan er door het warme IJsselmeerwater vaak buien. Bij mijn weten heeft geen enkele van de door IJsclub de Polder georganiseerde tochten het droog gehouden. Met als dieptepunt de tocht van 2013. Verder is het eind augustus ook al redelijk licht rond de start.
De weersvoorspellingen in de week voor de tocht waren bijzonder goed: weinig wind, geen regen en niet al te warm. Kortom, je weet maar nooit. En toen mijn vriendin aanbood me met de auto te begeleiden, heb ik de knoop doorgehakt. We wagen een poging. En lukt het niet, dan probeer ik het nog eens in 2017. Ook een mooie manier om een beeld te krijgen van het parcours en de omstandigheden.
Tijd voor een checklist
• Veel extra sokken• WD 40 spuitbus
• Imbus sleutel
• Bananen
• Energierepen
• Energiedrank
• Extra skeelers
• Compeed pleisters tegen de blaren
Start Bantega - Stavoren: : wegdek uitstekend, laatste stuk iets minder.
Vier uur uit bed, eten en op pad. Half zes zijn we in Bantega. Ik vraag her en der eens rond. Veel mensen rijden op 100 millimeter wielen. Toch zie ik ook een enkeling met drie wielen van 125 millimeter. Zelfs de skeeler met vijf wielen blijkt nog in gebruik.
Ik kijk eens rond en mis Gerard Kleinjans, die ik me van vroegere tochten herinner. Afgehaakt? De enige bekende die ik zie is Frans Wiersema. We hebben beide deelgenomen aan de stepelfstedentocht. Jetze Buma, die ik ken van de wandelelfstedentocht, had ik ook verwacht, maar die heeft op het laatste moment afgezegd. In Bolsward wordt me duidelijk waarom.
Verder heb ik de deelnemerslijst eens doorgenomen. Veel kilometervreters. Zo tel ik meer dan twintig deelnemers aan het rondje IJsselmeer. Het rondje was wel 350 kilometer! Ook veel mensen die terug te vinden zijn in schaats- en skeeleruitslagen. De meesten komen dus welbeslagen ten ijs.
Rond zessen begint het aardig licht te worden. Rijden bij daglicht! We starten in twee groepen met elk twee fietsers als voorrijders. Het eerste stuk gaat zeer voorspoedig. Goed asfalt, weinig klinkers. Alleen stukje bij Tjerkgaast. Het laatste stuk naar de eerste stop, de Middelweg, kent wat slechter asfalt. Ook trekt de zuidenwind op dat moment aan. Ik voel het gelijk, maar het gaat nog prima.
Bij de stop staat mijn vriendin. Ik vul de energierepen en -drank weer aan. De organisatie staat er ook met hapjes en drankjes. Perfect geregeld allemaal
Stavoren - Bolsward: wegdek uitstekend op een paar stukjes na.
In Stavoren is het even oppassen. De Koeweg is smal. Pas in Molkwerum volgt het eerste lange stuk klinkers. Niet prettig. Ik kan niet goed met klinkers overweg. Nooit een ster in geweest. Tot aan Workum gaat het vervolgens voortvarend. We gaan om Hindeloopen heen over een prachtige asfaltweg.In Workum zelf wordt letterlijk en figuurlijk stilgestaan bij het overlijden van de schoonzoon van deelnemer Sijmon Lemstra. Ik had zijn verhaal al onder het rijden te horen gekregen. Erg triest.
In Workum zelf is ook nog even een vervelend stukje klinkers maar dat mag geen naam hebben. Na Workum volgen we de Freerk Faberweg binnendoor naar Parrega, een mooi betonpad. Af en toe worden we via het gras ingehaald door de motorrijders van de organisatie. Hier gaat het even fout. Een motorrijder gaat onderuit en kwakt op het beton. Gelukkig is hij goed ingepakt.
Vanaf Parrega naar Bolsward loopt ook soepel. Dan stop twee met hapjes en drankjes en vriendin weer paraat. Ik voel me nog steeds goed. Ik ga toch een eind komen. Wel even droge sokken aan.
Bij de stop in Bolsward staat ook Jetze Buma. Hij heeft al negen keer aan de skeeler elfstedentocht meegedaan: zeven keer vanuit Bantega en twee keer de editie van Pieter Kamstra uit Wommels die de tocht in de jaren negentig organiseerde. Jetze blijkt onlangs geopereerd. Er is een defibrilator geplaatst om hartritmestoornissen tegen te gaan. Hopelijk kan hij over twee jaar weer meedoen.
Bolsward - Franeker
Vanaf Bolsward gaat het weer voorspoedig. Ik begin te twijfelen aan alle verhalen over slecht asfalt en veel klinkers. Dan komt Arum en daar liggen wel veel klinkers. Het stuk is zo lang dat ik enigszins achterop raak. Geen conditionele kwestie. Ik kan gewoon slecht uit de voeten op klinkers. Voorbij Arum is het asfalt weer goed. Een man in het rondje IJsselmeer shirt heeft op me gewacht en ik ben snel weer bij.
Wel valt me hier voor het eerst op dat de voorfietsers - alle lof trouwens - niet goed anticiperen op deze stukken. Men gaat in hetzelfde tempo door. Mij lijkt het beter op goede ondergrond de vaart er in te houden en op slechte ondergrond het tempo te minderen. Maar dat gebeurt niet. Bij Harlingen krijgen we weer een stukje klinkers en dan een flink viaduct. Je ziet dan het peleton aardig uiteenvallen.
We volgens het fietspad langs de weg. Voor het eerst is de kwaliteit van het asfalt langdurig slechter. Kennelijk mogen we niet over de weg waar het wegdek een stuk beter is. Erg druk is het er ook niet.
Wel bereiken we zonder kleerscheuren de volgende stop. Mijn vriendin heeft de stoel voor me klaar staan. Het begint nu warmer te worden. Ik trek mijn jasje uit. Voel me nog steeds goed maar de kilometers beginnen toch te tellen door dat slechtere asfalt. Ik krijg daardoor ook hete voeten. Schone sokken helpen.
Franeker - Bartlehiem
Na de stop in Franeker gaan we mooi om de stad heen. Geen klinkers, mooi asfalt. Keurig geregeld. daarna het fietspad op naar Dronrijp. Het asfalt is hier weer slechter, maar het tempo blijft gelijk. Dan een valpartij. Mensen blijven achter. Op een gegeven moment passeert ons iemand met een rondje IJsselmeer shirt aan. Hij gaat de fietsers vragen wat vaart te minderen. Dat lijkt even te helpen al waren ze naar zijn zeggen niet blijk met zijn verzoek.
Dan weer een valpartij. Nu voor mij. Een wat oudere man die al flink in het verband zit. Ik weet te ontwijken door het gras in te duiken. Achter mij doet iemand hetzelfde. Er wordt geroepen dat er mensen zijn gevallen. Vanuit het busje wordt de valpartij ook wel gesignaleerd, maar de voorfietsers gaan onverminderd door.
Ik wil wat drinken maar mijn fles blijkt tijdens de duik in het gras weg gerold te zijn. Het wordt warmer en ik schat hoe ver het nog is naar Bartlehiem. Maar af en toe iemand vragen om een slok. Vervelend. Ik moet nu juist flink blijven drinken.
Na Beetgumermolen volgt slecht asfalt. Kilometers lang. Ik zie dat mensen het zwaarder beginnen te krijgen. Zelf merk ik nu ook dat mijn conditie niet voldoende is. En ik krijg ook nog hete voeten. Na Stiens volgt nog eens een slecht stuk asfalt. Er vallen steeds meer gaten in het peleton. De voorfietsers blijven stug het zelfde tempo aanhouden.
Ik krijg nog wat drinken van iemand en dan komen we bij het pad naar het bruggetje van Bartlehiem. Dat pad is erg smal en er valt niet of nauwelijks te skeeleren. Schuifelend sluiten we aan in de file voor de brug. Er zit al iemand met zijn voeten in de Dokkumer Ee.
Ik trek mijn skeelers uit. Gaat veel makkelijker met die moderne schoenen. Op kousevoeten passeer ik het peleton. Na het bruggetje wil ik de skeelers weer aan trekken. Dat lukt nauwelijks vanwege de hevige kramp in mijn kuit. Een slecht teken. Ik ben verre van fit meer.
Bij de stop staan mijn vriendin en Ritske, een oude vriend. De stoel staat weer klaar. Daar ben ik aan toe. Ik drink gelijk een hele fles leeg en begin aan de tweede. Ritske heeft er een hard hoofd in of het gaat lukken als ik me nu zo voel. Ik zeg dat ik ieder geval Dokkum wil halen en dan waarschijnlijk stop.
Bartlehiem - Bartlehiem
Het peleton vertrekt weer en ik sluit me aan. Ik heb nu evenwel zo'n last van mijn rug dat ik niet meer dieper kan zitten. Na twee kilometer trek ik de conclusie. Ik stop. Als ik dan toch mijn wel verwachte Waterloo moet vinden dan het liefst in Bartlehiem.
De bezemwagen stopt ook en vraagt of ik meewil. Ik heb mijn vriendin al gebeld en die gaat me oppikken. Ze rijden verder. Bij haar in de auto krijg ik geweldige kramp in mijn rechter bovenbeen. Het is mooi geweest. Toch maar 130 kilometer gedaan.
Conclusie
Ik heb nu aan vier verschillende elfstedentochten meegedaan. Voor mijn gevoel is dit de zwaarste, maar hij is te doen. Ook voor mij, al moet ik dan wel een stuk meer gericht getraind hebben.
De organisatie is heel goed. Grote bewondering hoe goed ze overal hun best op hebben gedaan en hoe goed alles verzorgd is. Wel heb ik al opmerkingen gemaakt over de voorfietsers. Het lijkt mijn beter het tempo aan te passen aan de kwaliteit van het wegdek. Ook het slechte stuk asfalt naar Stiens is mogelijk te vermijden.
En ten slotte het bruggetje van Bartlehiem. Ik ben er vlakbij geboren. Vaak genoeg gezien. Nu was het file lopen alleen maar erg hinderlijk. Via Stiens en Hallum naar Bartlehiem is veel beter asfalt. Ook dan is er alle gelegenheid het bruggetje te bekijken.
Hoe dan ook, in 2017 ben ik er ijs en weder dienende weer bij en rijd ik hem uit!
De organisatie is heel goed. Grote bewondering hoe goed ze overal hun best op hebben gedaan en hoe goed alles verzorgd is. Wel heb ik al opmerkingen gemaakt over de voorfietsers. Het lijkt mijn beter het tempo aan te passen aan de kwaliteit van het wegdek. Ook het slechte stuk asfalt naar Stiens is mogelijk te vermijden.
En ten slotte het bruggetje van Bartlehiem. Ik ben er vlakbij geboren. Vaak genoeg gezien. Nu was het file lopen alleen maar erg hinderlijk. Via Stiens en Hallum naar Bartlehiem is veel beter asfalt. Ook dan is er alle gelegenheid het bruggetje te bekijken.
Hoe dan ook, in 2017 ben ik er ijs en weder dienende weer bij en rijd ik hem uit!
Bezoek ook het elfstedenregister: http://www.walmar.nl/elfsteden.asp?skeeleren=ja
Reacties