Het elfstedenregister
Iedereen die een elfstedentocht zoals met de kano heeft volbracht, kan zich aanmelden bij mijn elfstedenregister.De kano-elfstedentocht groep
Iedereen die meegedaan heeft aan of geïnteresseerd is in de tocht kan zich aansluiten bij de groep.
Verslagen andere tochten
2017De voorbereiding
Half mei dit jaar ben ik met de training begonnen. Na afloop van de wandelelfstedentocht eind mei ben ik ook echt kilometers gaan maken. Mijn traditionele oefenrondje vormen de grachten rond de stad Groningen. 4.1 kilometer. Eerst één rondje om op gang te komen. Later steeds twee achterelkaar. Af en toe doe ik er dan één snel en één rustig. Mijn record heb ik na afloop van de elfstedentocht gevaren op 1 augustus: 24:34, ongeveer 10 kilometer per uur.In totaal heb ik als voorbereiding 275 kilometer getraind vanaf begin juni.
Checklist:
- surfschoenen
- zwemvest
- spatzeil
- hoosvat
- waterfles
- stuk schuimrubber voor zachter zitten en steun in de rug
- touwtje voor de bril
Bij kanovereniging Aegir aan de zuidwestkant.
Bij de Oosterhaven.
Vrijdag 11 juli
Trainingstocht gemaakt bij De Falom in Friesland. 20.6 kilometer volgens de GSM. Gestart in het haventje van die plaats. In dit gebied worden een aantal van de oude wielen weer onder water gezet, zodat het steeds meer begint te lijken op de situatie van honderd jaar geleden. Prachtig om te kanoën.
Onderstaande routekaart komt van http://www.kanovarenfryslan.nl/Kanoroutes.html. Feitelijk is er nu al meer onder water gezet dan deze kaart aangeeft.
Tijdens deze route kwam ik Wilma Wevers tegen. Zij gaat de kano-elfstedentocht dit jaar voor de vijfde keer doen.
Zaterdag 19 juli
Vandaag de stempelkaart en andere stukken opgehaald uit Leeuwarden. De eerste kanovaarders zijn al gearriveerd en hebben hun tent opgezet in de Prinsentuin.
Zondag 20 juli
Vandaag zetten mijn vriendin en ik onze grote tent op op camping Fûgelfrij te Hichtum, vlakbij Bolsward (http://www.fugelfrij.com/). Daar gaan we de hele week overnachten na elke etappe. Ik vind dat prettiger dan kamperen in een klein tentje in de finishplaats. Op de terugweg naar Groningen gaan we opnieuw een kijkje nemen in Leeuwarden. Nu ziet het in de Prinsentuin zwart van de tentjes, campers, kano's en kanovaarders.
Maandag 21 juli: van Leeuwarden naar IJlst, een makkie
's Ochtends rijd ik met de kano op het dak van Groningen naar Leeuwarden. Ter plekke maak ik de kano en mezelf klaar voor de eerste etappe. Er wordt miezerig weer verwacht. Dat wordt varen met een spatzeil en de regenjas aan.
Bij de start maakt de organisatie bekend dat er 170 deelnemers zijn uit diverse landen: Amerikanen, Belgen, Duitsers, een Canadees en veel Nederlanders uiteraard.
Negen uur wordt het startschot gelost en kunnen we vertrekken. Vlak na de start kom ik Jos tegen. Jos vaart net als ik en tal van anderen in zijn ééntje. We peddelen samen verder.
Het weer is inderdaad regenachtig maar het is wel windstil. De etappe verloop dan ook zeer voorspoedig. We stoppen nog even bij de Dillebrug en in Sneek om te stempelen. In Sneek hoor ik mijn vriendin roepen. Die is met de fiets op de trein naar Sneek gestapt en gaat nu doorfietsen naar onze camping te Hichtum.
Bij aankomst in IJlst is het weer droog. We varen nog even verkeerd: we zijn het vaartje bij de molen ingevaren en dat loopt dood. We moeten terug. Dan vinden we al snel de ijsbaan. We hebben volgens mijn GPS 32.1 kilometer afgelegd. Ik heb geen centje pijn. Jos overnacht daar op de ijsbaan die door de organisatie daarvoor gereserveerd is. Ik pak de trein terug naar Leeuwarden, haal mijn auto op en rijd naar de camping bij Hichtum.
Leuk filmpje op Youtube, gemaakt bij de start: https://www.youtube.com/watch?v=xhCxMs93pVg
Dinsdag 22 juli: van IJlst naar Stavoren, deels een barre tocht
Op de camping hadden we al gemerkt dat de wind steeds meer ging aantrekken. Voor dinsdag verwacht men windkracht vijf, mogelijk zes uit het noordoosten. Wel met veel zon en hoge temperaturen. Dat belooft wat. Rond acht uur ben ik in IJlst en kunnen we vertrekken. Het eerste stuk tot aan het Slotermeer gaat redelijk voorspoedig. We hebben de wind in de rug en varen dicht tegen de linker wal aan om het rustige water op te zoeken.
Filmpje op Youtube, gemaakt bij Woudsend: https://www.youtube.com/watch?v=0H6CZ8VdWhk
Aangekomen bij het Slotermeer blijkt het naar mijn smaak tenminste al flink tekeer te gaan. Mijn kano is een Eagle touring. Erg licht - ik heb ook nog weinig lading aan boord - en snel, maar ook erg gevoelig voor wind en golven. Een heel klein roertje maar. De organisatie wil dat we bij harde wind de vaargeul blijven volgen, zodat men in geval van nood kan bijspringen. Mij lukt dat simpelweg niet. Ik moet een zuidoostelijke koers aanhouden om de kano enigszins onder controle te houden.
Ik koers op de televisietoren van Spannenburg aan. Het hele stuk ben ik alleen. Ik zie Jos een eind naar rechts varen. Ook hij gaat niet via de vaargeul. Als ik zo de overkant van het meer bereikt heb, verleg ik mijn koers naar het zuidwesten. Voor de wind gaat het dan rap richting Sloten. Onderweg pik ik Jos weer op. We zien dat tal van anderen wel de vaargeul hebben gevolgd. Kennelijk lukt dat in een zeekano met een goed roer zonder problemen.
In Sloten gaan we stempelen bij de stadsomroeper en vervolgens koffiedrinken om van de schrik te bekomen. Dan stappen we weer in. De wind is inmiddels nog verder aangetrokken en we moeten nu het gedeelte van het meer oversteken waar door de noordooster wind alle water wordt opgestuwd. Achteraf denk ik dat ik hier de verkeerde koers heb aangehouden. Ik ga namelijk direct westelijk in de richting van de afslag naar Balk. Het hele stuk heb ik het gevoel alsof ik een rodeopaard zit te berijden. Peddelen lukt niet; alleen bijsturen. Toch kom ik gedragen door de golven en gestuwd door de wind snel vooruit.
Vlak voor de afslag naar Balk wordt het me teveel. Ik stuur de kano het riet in en sleep deze er doorheen. Aan de andere kant kom ik tot mijn geluk in de jachthaven uit. Daar is het water rustig en kan ik weer instappen. Ik denk dat ik beter eerst een flink stuk in noordwestelijke richting had kunnen koersen en vervolgens afslaan in zuidwestelijk richting met de wind in de rug.
Het hele stuk door Gaasterland zitten we in veel rustiger vaarwater. Eerst de Luts en dan de Rijstervaart. Pas op de Fluessen begint het gedonder weer. Eerst steken we de Âlde Karre over, dan slaan we af naar de Galamadammen om vervolgens het brede water van de Morra en de Geeuw te passeren. Het is er vol met boten die veel te snel varen en een forse golfslag veroorzaken. Voor mij voelt het allemaal verre van prettig aan. Over drie jaar moet ik zorgen dat ik een zeekano heb voor dit traject.
Op het Johan Frisokanaal is het wat rustiger en weldra komen we dan bij de Marinacamping. Ik noteer totaal 40,8 kilometer. Een heel zware dag al voel ik me nog steeds in goede doen.
Op de camping staan we naast Jan Kokmeijer uit Dokkum. Hij blijkt de de elfstedentocht op tal van manieren gedaan te hebben:
- schaatsen
- fietsen
- wandelen
- steppen
- hardlopen
- kanoën, elfstedenweek
- kanoën, non-stop
We gaan stempelen en koffiedrinken aan de haven in Stavoren. Even na drieën zit ik in de trein naar IJlst. Daar pik in mijn auto op en vertrek weer naar de camping in Hichtum.
Woensdag 23 juli: van Stavoren naar Bolsward, stevige tegenwind op laatste stuk
Vandaag rijdt mijn vriendin mij naar Stavoren. Daar arriveren we rond acht uur. De wind is nog steeds zeer stevig. We hebben drie mogelijk routes: via het IJsselmeer, via de vaart langs de IJsselmeerdijk of terug via het Johan Frisokanaal en dan via Molkwerum. We kiezen de tweede. Daar zullen we het minste last van de wind hebben. Dat komt ook uit. We varen voorspoedig naar Hindeloopen. Daar moeten we stempelen in het Schaatsmuseum. We blijven er gelijk voor de koffie.
De start in Stavoren
Van Hindeloopen kunnen we opnieuw via smalle vaartjes naar Workum. Goed te doen ondanks de harde noordooster. In Workum moeten we weer stempelen en gaan we opnieuw aan de koffie. Na een telefoontje verschijnt +Maikel Galama. Hij neemt wat foto's van Jos en mij.
Met Jos op het terras van Workum
Na Workum wordt het een stuk zwaarder. Op de Parregaaster vaart is het aanmerkelijk drukker en hebben we pal de wind tegen. Na een kleine twee uur zwoegen zijn we op de plak waar Jos zijn tent op kan zetten. Ik ga stempelen bij het Gysbert Japikshûs en stap dan opnieuw in de kano om door te varen naar de camping bij Hichtum. Totaal klokt mijn GPS 35,7 kilometer. Ik voel nu mijn armen en schouders behoorlijk na twee zware dagen.
Donderdag 24 juli: van Bolsward naar Franeker, redelijk eenvoudig, zwaarder op het eind
Even voor half negen passeert Jos onze camping in Hichtum. Ik stap ook in.
Tot aan Harlingen wachten ons mooie binnenvaarten met weinig bootverkeer. De wind is ook iets minder sterk. In Kimswerd stappen we nog even uit voor een bak koffie.
Even na Kimswerd ontmoeten we de drie Amerikaanse deelnemers. Ze komen uit de staat New York. Ze zijn hier speciaal voor de elfstedentocht naar toegekomen. Voor de hele week hebben ze drie zeekajaks gehuurd. In Amerika zijn ze lid van een kanoclub en varen ze regelmatig op de Delaware rivier. Hun techniek lijkt niet super maar ze zijn toch tot hier gekomen.
In Harlingen is de eerste stempelpost. Bij het stadhuis. Daar arriveert mijn vriendin ook met de fiets. Vervolgens pakken we met zijn drieën een terrasje om uitgebreid koffie te drinken. Als we weer in de kano stappen, moeten we besluiten of we de omweg via Achlum doen - vijf kilometer meer, maar rustiger vaarwater - of de kortste weg via het Van Harinxmakanaal. We besluiten tot het laatste.
We hadden ook nog de route via de Sexbierumervaart kunnen doen, de route van de elfstedentocht op de schaats. Ik heb ergens gelezen dat dit zeven keer overdragen zou betekenen. Misschien toch een idee voor de volgende keer.
Er staat een stevige wind maar we zien slechts weinig boten. Aan de noordkant van het kanaal kunnen we redelijk in de luwte peddelen. We leggen deze tien kilometer betrekkelijk snel af. Ik klok deze dag niet meer dan 26,1 kilometer. De kortste etappe, maar ik ben ook een paar kilometer voorbij Bolsward gestart.
In Franeker moeten we stempelen bij het Martenahûs. Daarna loop ik snel naar mijn auto - door mijn vriendin bij het station geparkeerd - en rijd naar Groningen. Ik moet even wat zaken afhandelen. Rond zes uur ben ik terug op de camping. Daar worden we verrast door enorm noodweer met hagel, veel regen en harde wind. Vlak naast de tent zijn twee grote takken op de grond gevallen. 's Avonds eten we met mijn schoonouders een pizza in Bolsward.
Leuk filmpje op Youtube, gemaakt bij Franeker: https://www.youtube.com/watch?v=dNj4wO1dzzE
Vrijdag 25 juli: van Franeker naar Dokkum, de langste etappe
Als ik rond acht uur op de camping in Franeker arriveer, is vrijwel iedereen al vertrokken. Vandaag wacht ons dan ook de langste etappe. Wij zitten om kwart over acht in de boot. Bij de start tref ik Wilma weer. Ik ben haar eerder tegengekomen bij een kanotocht bij De Falom. Onderweg heb ik haar nog niet weer gezien.
Het weer is omgeslagen. Het is bewolkt en het begint langzaam aan te miezeren. Voordeel is dat er vrijwel geen wind staat. Bij de eerste schutsluis bij Wier achterhalen we een grote groep kanoërs. Veel ervan laten zich schutten. Jos en ik dragen onze kano's over en gaan snel verder. We passeren opnieuw de Amerikanen. Bij de tweede sluis in Oude Leije wordt het tijd voor koffie bij het plaatselijke café. Ik neem er gelijk appelgebak bij want ik heb vandaag niet al te veel eten bij me. We hebben ook al ruim 23 kilometer afgelegd. Als we binnen zitten begint het steviger te regenen.
Als we weer instappen moet de regenjas aan en het spatzeil dicht. Er is nog steeds weinig wind en we blijven makkelijk doorvaren. Aangekomen op de Dokkumer Ee wordt het wat drukker met plezierjachten. We ondervinden er gelukkig niet al te veel hinder van.
In Birdaard staat mijn vriendin +Margriet Bakker aan de kant. We stappen nog eens uit voor koffie. Het laatste stuk naar mijn geboortestad Dokkum gaat weer zeer voorspoedig. We merken wel dat de wind weer enigszins aantrekt, maar vervelend is het niet. In Dokkum gaan we stempelen bij het stadhuis en daarna opnieuw aan de koffie. Vandaag 45,3 kilometer afgelegd.
Jos heeft besloten gelijk door te varen naar Leeuwarden. Hij profiteert nu van de aantrekkende wind en pakt de kortste route helemaal over de Dokkumer Ee. Wij gaan met de auto terug naar de camping bij Hichtum.
Zaterdag 26 juli: van Dokkum naar Leeuwarden, de laatste dag en een korte etappe.
We komen om kwart over acht in Dokkum aan. Er zijn nog veel mensen op de camping. Niemand lijkt op deze laatste dag echt haast te hebben. We hebben ook alle tijd. Ik vertrek in mijn ééntje rond half negen. Ik kies voor de noordelijke route rond de stad. Iets langer, maar als geboren Dokkumer weet ik dat deze route fraaier is.
Op de Dokkumer Ee zet ik de sokken erin. Ik kom in Bartlehiem aan met een gemiddelde van acht kilometer per uur. Onderweg word ik nog aangesproken door Duitse kanoërs. Ze zien mijn boot en vragen of ik Hessel van Walle ben. Ik ben een beetje verbluft en vergeet te vragen waar ze me van kennen. Ik neem aan van mijn blog over de tocht van 2011.
Ik stap uit voor een kop koffie. Er is gelukkig een vervanger voor restaurant de Vlier gekomen. Vervolgens kies ik voor de langere route naar Leeuwarden via Oudkerk. Ik zie een aantal mensen de directe, kortere route over de Dokkumer Ee kiezen. Die is veel drukker maar wel zeven kilometer korter. Drie jaar geleden heb ik deze kortere route ook genomen.
Op de Oudkerkstervaart kom ik Ed uit Heemstede tegen die net als ik in een Eagle Touring vaart. Onderweg wisselen we allerlei wetenswaardigheden over kanovaren uit. Ed blijkt een zeer ervaren kanoër die ook aan brandingvaren doet. Hij heeft genoten van de tocht over het Slotermeer. Het kan dus wel met een Eagle Touring. Wel was zijn kano veel zwaarder beladen waardoor deze steviger lag.
In Oudkerk passeren we café De Moarkswâl: volgens eigen zeggen Unieke locatie aan de elfstedenroute, maar wel gesloten! Bij de tegeltjesbrug in Giekerk zijn een aantal kanoërs gestopt. Ik heb het bruggetje al vaak genoeg gezien.
Wij peddelen door. Vlak voor Leeuwarden komen we Judith en een compagnon achterop. Bij de start in Leeuwarden had ik nog met haar staan praten. Gezamenlijk leggen we het laatste stuk af. Kwart over twaalf leggen we aan bij de brug over de Dokkumer Ee. Er is nog vrijwel niemand en we moeten de tijd doden tot aan de intocht rond twee uur.
Maar de tijd vliegt en voordat we het door hebben arriveren we met zijn allen in de Prinsentuin waar we ook gestart zijn. Ik klok 28,1 kilometer. Totaal heb ik rond de 208 kilometer afgelegd.
Leuk filmpje op Youtube, gemaakt bij de finish in Leeuwarden; op 1:24 kom ik in beeld: https://www.youtube.com/watch?v=F7j9ZP3GgB0
Om drie uur kan ik het laatste stempel halen en mijn medaille! Deze keer is dat er gelukkig ééntje met een kajak erop. De vorige keer was dat een zeilboot tot mijn ongenoegen.
Mijn vriendin en Jos stonden al op de wal te wachten. Tijd voor de finishkoffie.
En één ding is duidelijk: over drie jaar ben ik er weer bij!
Even voor half negen passeert Jos onze camping in Hichtum. Ik stap ook in.
Start bij de camping in Hichtum
Tot aan Harlingen wachten ons mooie binnenvaarten met weinig bootverkeer. De wind is ook iets minder sterk. In Kimswerd stappen we nog even uit voor een bak koffie.
Even na Kimswerd ontmoeten we de drie Amerikaanse deelnemers. Ze komen uit de staat New York. Ze zijn hier speciaal voor de elfstedentocht naar toegekomen. Voor de hele week hebben ze drie zeekajaks gehuurd. In Amerika zijn ze lid van een kanoclub en varen ze regelmatig op de Delaware rivier. Hun techniek lijkt niet super maar ze zijn toch tot hier gekomen.
In Harlingen is de eerste stempelpost. Bij het stadhuis. Daar arriveert mijn vriendin ook met de fiets. Vervolgens pakken we met zijn drieën een terrasje om uitgebreid koffie te drinken. Als we weer in de kano stappen, moeten we besluiten of we de omweg via Achlum doen - vijf kilometer meer, maar rustiger vaarwater - of de kortste weg via het Van Harinxmakanaal. We besluiten tot het laatste.
We hadden ook nog de route via de Sexbierumervaart kunnen doen, de route van de elfstedentocht op de schaats. Ik heb ergens gelezen dat dit zeven keer overdragen zou betekenen. Misschien toch een idee voor de volgende keer.
Er staat een stevige wind maar we zien slechts weinig boten. Aan de noordkant van het kanaal kunnen we redelijk in de luwte peddelen. We leggen deze tien kilometer betrekkelijk snel af. Ik klok deze dag niet meer dan 26,1 kilometer. De kortste etappe, maar ik ben ook een paar kilometer voorbij Bolsward gestart.
In Franeker moeten we stempelen bij het Martenahûs. Daarna loop ik snel naar mijn auto - door mijn vriendin bij het station geparkeerd - en rijd naar Groningen. Ik moet even wat zaken afhandelen. Rond zes uur ben ik terug op de camping. Daar worden we verrast door enorm noodweer met hagel, veel regen en harde wind. Vlak naast de tent zijn twee grote takken op de grond gevallen. 's Avonds eten we met mijn schoonouders een pizza in Bolsward.
Leuk filmpje op Youtube, gemaakt bij Franeker: https://www.youtube.com/watch?v=dNj4wO1dzzE
Vrijdag 25 juli: van Franeker naar Dokkum, de langste etappe
Als ik rond acht uur op de camping in Franeker arriveer, is vrijwel iedereen al vertrokken. Vandaag wacht ons dan ook de langste etappe. Wij zitten om kwart over acht in de boot. Bij de start tref ik Wilma weer. Ik ben haar eerder tegengekomen bij een kanotocht bij De Falom. Onderweg heb ik haar nog niet weer gezien.
Start in Franeker; vlak voor mij vaart Wilma
Het weer is omgeslagen. Het is bewolkt en het begint langzaam aan te miezeren. Voordeel is dat er vrijwel geen wind staat. Bij de eerste schutsluis bij Wier achterhalen we een grote groep kanoërs. Veel ervan laten zich schutten. Jos en ik dragen onze kano's over en gaan snel verder. We passeren opnieuw de Amerikanen. Bij de tweede sluis in Oude Leije wordt het tijd voor koffie bij het plaatselijke café. Ik neem er gelijk appelgebak bij want ik heb vandaag niet al te veel eten bij me. We hebben ook al ruim 23 kilometer afgelegd. Als we binnen zitten begint het steviger te regenen.
Als we weer instappen moet de regenjas aan en het spatzeil dicht. Er is nog steeds weinig wind en we blijven makkelijk doorvaren. Aangekomen op de Dokkumer Ee wordt het wat drukker met plezierjachten. We ondervinden er gelukkig niet al te veel hinder van.
Aankomst in Birdaard
In Birdaard staat mijn vriendin +Margriet Bakker aan de kant. We stappen nog eens uit voor koffie. Het laatste stuk naar mijn geboortestad Dokkum gaat weer zeer voorspoedig. We merken wel dat de wind weer enigszins aantrekt, maar vervelend is het niet. In Dokkum gaan we stempelen bij het stadhuis en daarna opnieuw aan de koffie. Vandaag 45,3 kilometer afgelegd.
Doortocht Dokkum
Jos heeft besloten gelijk door te varen naar Leeuwarden. Hij profiteert nu van de aantrekkende wind en pakt de kortste route helemaal over de Dokkumer Ee. Wij gaan met de auto terug naar de camping bij Hichtum.
Zaterdag 26 juli: van Dokkum naar Leeuwarden, de laatste dag en een korte etappe.
We komen om kwart over acht in Dokkum aan. Er zijn nog veel mensen op de camping. Niemand lijkt op deze laatste dag echt haast te hebben. We hebben ook alle tijd. Ik vertrek in mijn ééntje rond half negen. Ik kies voor de noordelijke route rond de stad. Iets langer, maar als geboren Dokkumer weet ik dat deze route fraaier is.
Vertrek uit Dokkum via de noordelijke gracht
Op de Dokkumer Ee zet ik de sokken erin. Ik kom in Bartlehiem aan met een gemiddelde van acht kilometer per uur. Onderweg word ik nog aangesproken door Duitse kanoërs. Ze zien mijn boot en vragen of ik Hessel van Walle ben. Ik ben een beetje verbluft en vergeet te vragen waar ze me van kennen. Ik neem aan van mijn blog over de tocht van 2011.
Ik stap uit voor een kop koffie. Er is gelukkig een vervanger voor restaurant de Vlier gekomen. Vervolgens kies ik voor de langere route naar Leeuwarden via Oudkerk. Ik zie een aantal mensen de directe, kortere route over de Dokkumer Ee kiezen. Die is veel drukker maar wel zeven kilometer korter. Drie jaar geleden heb ik deze kortere route ook genomen.
Op de Oudkerkstervaart kom ik Ed uit Heemstede tegen die net als ik in een Eagle Touring vaart. Onderweg wisselen we allerlei wetenswaardigheden over kanovaren uit. Ed blijkt een zeer ervaren kanoër die ook aan brandingvaren doet. Hij heeft genoten van de tocht over het Slotermeer. Het kan dus wel met een Eagle Touring. Wel was zijn kano veel zwaarder beladen waardoor deze steviger lag.
In Oudkerk passeren we café De Moarkswâl: volgens eigen zeggen Unieke locatie aan de elfstedenroute, maar wel gesloten! Bij de tegeltjesbrug in Giekerk zijn een aantal kanoërs gestopt. Ik heb het bruggetje al vaak genoeg gezien.
Tegeltjesbrug bij Giekerk
Wij peddelen door. Vlak voor Leeuwarden komen we Judith en een compagnon achterop. Bij de start in Leeuwarden had ik nog met haar staan praten. Gezamenlijk leggen we het laatste stuk af. Kwart over twaalf leggen we aan bij de brug over de Dokkumer Ee. Er is nog vrijwel niemand en we moeten de tijd doden tot aan de intocht rond twee uur.
Aankomst in Leeuwarden
Maar de tijd vliegt en voordat we het door hebben arriveren we met zijn allen in de Prinsentuin waar we ook gestart zijn. Ik klok 28,1 kilometer. Totaal heb ik rond de 208 kilometer afgelegd.
Leuk filmpje op Youtube, gemaakt bij de finish in Leeuwarden; op 1:24 kom ik in beeld: https://www.youtube.com/watch?v=F7j9ZP3GgB0
Om drie uur kan ik het laatste stempel halen en mijn medaille! Deze keer is dat er gelukkig ééntje met een kajak erop. De vorige keer was dat een zeilboot tot mijn ongenoegen.
Mijn vriendin en Jos stonden al op de wal te wachten. Tijd voor de finishkoffie.
En één ding is duidelijk: over drie jaar ben ik er weer bij!
Reacties